Omega
''សិស្សរបស់អ្នកគ្រូប៊ែម្នាក់គឺជាអូមេហ្កា ឯងដឹងអត់?''
''ណាគេប្រាប់?''
''លឺក្មេងក្នុងថ្នាក់និយាយ''
''ទឹមតូចប៉ុណ្ណឹងម៉េចដឹងថាជាអូមេហ្កា?''
''ប៉ាគេជាអូមេហ្កា''
''តែក៏មែនប្រាកដថាកូនជាអូមេហ្កាដែរ អាចជាអាល់ហ្វាដូចប៉ាគេមួយទៀតក៏ថាបាន''
''អឺម ថាចឹងក៏បាន តែដែលសំខាន់លឺថាក្មេងក្នុងថ្នាក់គិតថាម៉ាក់ជេមីនជាប្រុស ហេីយចំលែកខុសគេ ហេីយនាំគ្នាអត់លេងជាមួយ''
''មែនហ៎? ហេីយម៉េចបានក្មេងក្នុងថ្នាក់ដឹង?''
''ជេមីនភ្លេចបេនតូហេីយម៉ាក់គេយកម៉េាអេាយ អ្នកគ្រូប៊ែក៏ស្មានតែប៉ា ក៏ប្រាប់ជេមីនថាប៉ាយកបេនតូម៉េាអេាយ ជេមីនក៏ថាអត់មានប៉ាហេ៎ មានតែម៉ាក់ ហេីយសិស្សក្នុងថ្នាក់ក៏ថាម៉ាក់ជេមីនជាមនុស្សប្រុស ហេីយក៏ក្លាយជាចឹងបណ្តេាយទៅ''
ក្រេាយពីស្តាប់ការសន្ទនារបស់គ្រូស្រីពីនាក់ដែលនិយាយគ្នាពីរឿងកូនសិស្សក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកគ្រូប៊ែហេីយ ជេណូក៏ងាកមកចាប់អារម្មណ៍កិច្ចការផ្ទះដែលនៅលេីតុរបស់ខ្លួនឯងវិញ
រូបរបស់ក្មេងប្រុសពីរនាក់ដែលកំពុងតែកាន់របស់លេង? ដែលមានរូបរាងដូចឡាន និងមនុស្សយន្ត ជេណូញញឹមតិចៗមុននឹងសរសេរពាក្យសរសេីរខ្លីៗរួមជាមួយនឹងរូបស្នាមញញឹម មុននឹងបិទសៀវភៅនោះទុក តែឈ្មោះដែលនៅលេីគំរបសៀវភៅធ្វេីអេាយជេណូជ្រួញចញ្ចេីម
'ហួង ជេមីន'
''អត់ទាន់ទៅផ្ទះហេ៎ហ៎?''
''...'' ជេមីនងេីបមុខឡេីង មុននឹងឃេីញលេាកគ្រូគំនូររបស់ខ្លួនកំពុងតែអង្គុយចេាងហេាងនៅជិតទេាងរបស់ខ្លួន
ទោះជាមេឃគ្រាន់តែចាប់ផ្តេីមងងឹតតិចៗក៏ដេាយ ក៏ក្នុងកន្លែងក្មេងលេងនេះគ្មានមនុស្សនៅសល់ដែរ ព្រោះគ្រប់គ្នានាំគ្នាទៅផ្ទះអស់ហេីយ ទៅអស់តាំងពីចេញពីរៀនបាន 30នាទីម្លែស
''ម៉ាក់ប៉ាអត់ទាន់មកយកហេ៎ហ៎?'' ជេណូសួរបន្តទេាះបីជាសំនួរដំបូងមិនទាន់ទទួលបានចំលេីយក៏ដេាយ
''ម៉ាមីប្រហែលជារវល់... ដឹង'' ជេមីននិយាយហេីយអេានមុខចុះ
''ចាំលេាកគ្រូអង្គុយកំដរចឹង'' ជេណូងេីបឈរមុននឹងដេីរទៅអង្គុយលេីទេាងជាប់នេាះ ហេីយយកសៀវភៅគំនូរពីក្នុងកាតាបរបស់ខ្លួនឯងចេញមក
ជេណូហែកក្រដាសចេញមកមួយសន្លឹកមុននឹងហុចខ្មៅដៃឈេីអេាយជេមីនកាន់
''គូររូបលេងម៉េាះ''
ជេមីនងក់ក្បាលមុននឹងងេីបចុះពីលេីទេាងហេីយអង្គុយចុះលេីដី ហេីយដាក់ក្រដាសលេីទេាង ជេណូសំលឹងមេីលដៃតូចៗរបស់ជេមីនដែលចាប់ខ្មៅដៃជាប់ហេីយចាប់ផ្តេីមគូររូប ស្នាមញញឹមតិចៗផុសឡេីងលេីផ្ទៃមុខរបស់ជេណូ មុននឹងយកសៀវភៅឡេីងមកហេីយចាប់ផ្តេីមគូររូបតាម
ជេណូមិនដឹងថាក្មេងប្រុសចំពេាះមុខម្នាក់នេះមានឈ្មេាះអីនេាះទេ គ្រាន់តែដឹងថាជាក្មេងថ្នាក់ទី 1ម្នាក់ដែលជេណូធ្លាប់ឃេីញម្សល់មិញក្នុងថ្នាក់ណាមួយ ជេណូគឺជាគ្រូបង្រៀនសិល្បៈ ជាគ្រូបង្រៀនគូរគំនូរទេីបគ្មានថ្នាក់ប្រចាំរបស់ខ្លួនឯង ហេីយត្រូវបង្រៀនចល្លាត់ជាច្រេីនថ្នាក់
ពេលវេលាកន្លងផុតទៅមួយសន្ទុះ ជេណូងេីបមុខចេញពីក្រដាសរបស់ខ្លួនឯង ហេីយអេីតមេីលគំនូររបស់ក្មេងប្រុសជាប់ខ្លួន នៅលេីក្រដាសមានរូបឡានមួយនៅកណ្តាល ហេីយមានអ្វីម្យ៉ាងដែលមានរាងមូលៗដូចជាស្ករគ្រាប់? ហេីយមានមុខកំសត់ក្នុងនេាះ
ជេណូងេីបមុខឡេីងមេីលអ្នកដែលគូររូបនេាះ មុននឹងឃេីញមានដំណក់ទឹកភ្នែកនៅជាប់នឹងរេាមភ្នែកវែងៗហេីយងរនេាះ
''កេីតអីហឺម?'' ជេណូចុះពីលេីទេាង មុននឹងលុតជង្គង់ចុះលេីដី ហេីយអេានមុខទៅជិតដេីម្បីសួរនាំ
''ហឹក ហុឺ...'' នៅសុខៗក៏យំចេញមក ធ្វេីអេាយជេណូចាប់ផ្តេីមភ័យ
''អត់ចូលចិត្តគូររូបមែន? ចឹងចាំលេាកគ្រូរុញទេាងអេាយណា៎''
''...'' ជេមីនក្រវីក្បាល មុននឹងយកដៃជូតទឹកភ្នែក
''លេាកគ្រូអង្គុយជិតនេះណា៎ បេីចង់និយាយប្រាប់លេាកគ្រូ ចាំនិយាយណា៎ លេាកគ្រូចាំស្តាប់'' ជេណូចង្អុលទេាងជិតៗជេមីន មុននឹងងេីបឡេីងហេីយដេីរទៅអង្គុយ ហេីយយេាលទេាងតិចៗចាំ
ជេមីនយកដៃជូតទឹកភ្នែកហេីយទប់ខ្លួនឯងអេាយឈប់ដង្ហក់ មុននឹងចាប់ផ្តេីមនិយាយរឿងដែលមានក្នុងចិត្តចេញទៅ ទង្វេីរទាំងអស់របស់ក្មេងចំពេាះមុខធ្វេីអេាយជេណូចំលែកក្នុងចិត្តតិចៗ កូនក្មេងអាយុ 6ឆ្នាំប៉ុណ្ណឹងសេាះ តែមានអាកប្បកិរិយាដូចមនុស្សធំអញ្ចឹង
''មីនយុងប្រាប់ថាយកមនុស្សយន្តម៉េាដូរគ្នា តែមីនយុងយកម៉េា ហឹក... តែអត់អេាយជេមីនលេង... មីនយុងថាម៉ាមីជេមីនចំលែកខុសគេ ហឹក...'' ជេមីននិយាយបណ្តេីរយកដៃញីច្រមុះបណ្តេីរ ជេណូលូកយកក្រដាសជូតមាត់ក្នុងកាតាបរបស់ខ្លួន ព្រេាះខ្លួនឯងជាមនុស្សមិនសូវយកកូនកន្សែងតាមខ្លួន
ហុចអេាយអ្នកដែលអង្គុយជិតខ្លួន តែមិនឃេីញមានដៃលូកមកយក ទេីបជេណូងេីបឡេីងហេីយលុតជង្គង់ជិតក្មេងប្រុសម្នាក់នេាះម្តងទៀត មុននឹងចាប់ដៃជេមីនអេាយយកចេញថ្នមៗ ហូតយកក្រដាសចេញពីក្នុងកញ្ចប់ផ្លាស្ទីក ហេីយជូតសំបេារអេាយថ្នមៗ
ជេណូនៅស្ងៀមមិនហ៊ាននិយាយអីមួយសន្ទុះ មុននឹងអេានមេីលរូបនៅលេីក្រដាសម្តងទៀត កូនឡានតូចមួយដែលស្រដៀងនឹងរូបតែជេណូកែមុននេះ
មនុស្សយន្ត...
កូនឡាន...
ហួង ជេមីន...
គិតហេីយជេណូក៏លូកដៃទៅដាក់លេីក្បាល់របស់ក្មេងប្រុសម្នាក់នេាះថ្នមៗ ហេីយចាប់ផ្តេីមអង្អែលតិចៗ
''ហេីយម៉ាមីជេមីនចំលែកដូចដែលមិត្តភក្តិនិយាយអត់?''
''...'' ជេមីនក្រវីក្បាល
''ចឹងកុំគិតពីអ្នកផ្សេង សំខាន់ជេមីនអត់គិតថាម៉ាមីជេមីនចំលែកទៅបានអា៎យ''
''តែគេឈប់លេងចូលជេមីន''
''មកពីមិត្តភក្តិអត់ដឹងថាម៉ាមីជេមីនដូចម៉ាមីគ្រប់គ្នាចឹង ពេលគេដឹងគេនឹងលេងចូលជេមីនវិញអា៎យ''
''មែនហ៎?''
''មែន''
ជេមីនលេីកខ្នងដៃជូតទឹកភ្នែកម្តងទៀត មុននឹងចាប់ខ្មៅដៃហេីយគូររូបបន្ត ជេណូញញឹមមុននឹងងាកទៅយកក្រដាសរបស់ខ្លួនចេញពីលេីទេាង ហេីយងេីបឈរ តែក៏លឺសំលេងឡានចេញពីមាត់ទ្វាររបងរបស់សាលា
''នេាះ ម៉ាមីមកយកអា៎យ''
ជេមីនលឺដូចនេាះក៏ប្រញាប់ងេីបឈរ ហេីយហុចក្រដាសអេាយលេាកគ្រូចំពេាះមុខ ជេណូលូកដៃទៅជូតទឹកភ្នែកដែលដក់នៅជាប់កន្ទុយភ្នែកនេាះអេាយថ្នមៗ ព្រេាះខ្លាចអាណាព្យាបាលសិស្សឃេីញហេីយបារម្ភ
''បាយៗ លេាកគ្រូ''
''បាយៗ ជេមីន''
ជេណូឈរមេីលជេមីនលេីកកាតាបមកស្ពាយ មុននឹងរត់ទៅកាន់ទ្វាររបងសាលារហូតដល់ជេមីនចេញទៅផុតទេីបជេណូអេានរៀបចំរបស់ដាក់ក្នុងកាតាបខ្លួនឯង ហេីយត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ
MarkLee
17:30
រេនជុនងេីបម៉េាបេីកទ្វាររួចអត់?រួច
ចាំតិចណា៎
ទេាះបីជាទ្វារមិនទាន់ត្រូវបានបេីកក៏ដេាយ ក្លិនប្រចាំខ្លួនរបស់រេនជុនចាប់ផ្តេីមធំក្លិនខ្លាំងទៅៗ ធ្វេីអេាយម៉ាកដឹងថារេនជុនកំពុងតែដេីរមកជិតដល់ហេីយ វាមិនមែនជាក្លិនផ្កាដូចមនុស្សភាគច្រេីននេាះទេ ជាក្លិននំ តែក៏មិនមែនជានំខេកដែរ ដូចនំប័ង រឺក៏នំដុតអ្វីម្យ៉ាងដែលម៉ាកក៏មិនដឹងច្បាស់ ព្រេាះមិនមែនជាសូលមេតគ្នា តែជាក្លិនដែលម៉ាកចូលចិត្ត ក្លិនដូចនំដែលទេីបនឹងដុតថ្មីៗ មិនធ្វេីអេាយវិលមុខដូចក្លិនផ្កាខ្លះនេាះទេ
រេនជុនបេីកទ្វារ មុននឹងឃេីញមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធរបស់ខ្លួនឯងដែលរៀនជាមួយគ្នាតាំងពីមហាវិទ្យាល័យ ម៉ាកកំពុងតែស្ពាយកាតាបរបស់ជេមីននៅលេីស្មារ ហេីយជេមីនកំពុងតែកាន់កែវទឹកអីម្យ៉ាងនៅក្នុងដៃហេីយប៊ឺត រេនជុនខិតចេញដេីម្បីអេាយម៉ាកនិងជេមីនចូលមកខាងក្នុង
ជេមីនរត់ទៅដាក់កែវលេីតុខាងមុខទូរទស្សន៍ មុននឹងរត់ទៅលាងដៃតាមដែលម៉ាក់របស់ខ្លួនឯងប្រាប់រាល់ថ្ងៃ ចំណែកម៉ាកដេីរទៅអង្គុយលេីសាឡុងតាមទំលាប់ រេនជុនដេីរទៅចង្ក្រានបាយមុននឹងបេីកទូរទឹកកកហេីយចាក់ទឹកត្រជាក់ចូលក្នុងកែវ មុននឹងឃេីញម៉ាកដេីរតាមមក ទេីបដាក់កែវចុះលេីតុសំរាប់ញាំុបាយ
''អរគុណ''
''អរគុណដែលទៅយកជេមីនអេាយ''
''អត់អីហេ៎ ហេីយម៉េចអា៎យ?'' ម៉ាកលូកដៃទៅស្ទាបថ្ងាស់របស់រេនជុន មុននឹងមានអារម្មណ៍ថាសីតុណ្ហភាពរាងកាយរបស់រេនជុនមានកំដៅក្តៅគួរសម
រេនជុនឈរស្ងៀម សូម្បីតែពេលដែលម៉ាកលូកដៃមកប៉ះថ្ងាស ក៏រេនជុនគ្មានអាការៈភ័យ រឺក៏ភ្ញាក់ដែរ ព្រេាះម៉ាកជាមនុស្សម្នាក់ដែលរេនជុនទុកចិត្តជាងគេ ទេាះបីជាម៉ាកជាអាល់ហ្វាក៏ដេាយ ដឹងថាទេាះម៉េចក៏ម៉ាកគ្មានថ្ងៃធ្វេីបាបខ្លួនឯងដែរ
តែរេនជុនក៏ដឹងថាក្លិនហ្វីរ៉ូម៉ូនរបស់អ៉ូមេហ្កាអាចធ្វេីអេាយអាល់ហ្វាមានអាការៈម៉េចខ្លះ ខែខ្លះដែលរេនជុនអាការៈធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំង រេនជុនតែងតែរក្សាចំងាយពីម៉ាក ព្រេាះមិនចង់អេាយម៉ាកពិបាក ហេីយខ្លួនឯងដែលមានអាការៈធ្ងន់ធ្ងរក៏មិនចង់ធំក្លិនហ្វីរ៉ូម៉ូនរបស់អាល់ហ្វាដូចគ្នា
''លេបថ្នាំអា៎យ រៀងធូរអា៎យ''
''អឺម អត់សូវធ្ងន់ដូចរាល់ដងល្អអា៎យ''
''ញាំុបាយមួយគ្នាអត់?''
''អត់អីហេ៎ មានណាត់មួយអ្នកផ្ទះអា៎យ ចាំង៉ៃក្រេាយណា៎''
''អូខេ''
''ស្អែកម៉ាកម៉េាយកជេមីនទៅសាលាអេាយណា៎''
''ពិបាកម៉ាកអា៎យ''
''ក្មួយម៉ាកទាំងមូល កុំនិយាយចឹង''
''...'' រេនជុនញញឹមតប
''ម៉េចៗនិយាយជាមួយជេមីនផង មានអារម្មណ៍ថាអត់សូវស្រស់ស្រាយ'' ម៉ាកងាកទៅមេីលជេមីនដែលកំពុងមេីលតុក្ខតាក្នុងទូរទស្សន៍ដេាយក្តីបារម្ភ
''កេីតអីហ៎?''
''នាំទៅទិញទឹកនៅស្តារបាក់ តែមេីលទៅអត់សូវសប្បាយចិត្តដូចរាល់ដង សួរម៉ាម៉ាត់ឆ្លេីយម៉ាម៉ាត់''
''អូខេ ចាំនិយាយជាមួយ អរគុណណា៎''
''អឺម ទៅវិញអា៎យចឹង''
''បេីកឡានស្រួលបួល''
ម៉ាកងក់ក្បាលតប ហេីយដេីរទៅរកជេមីន មុននឹងអង្អែលក្បាលជេមីន ហេីយថេីបថ្ងាសរបស់ជេមីនមួយខ្សឺត
''អ៊ុំទៅវិញអា៎យណា៎''
''បាទ''
''ង៉ៃនេះនៅសាលាម៉េចខ្លះ?''
''ធម្មតា'' ជេមីនឆ្លេីយដេាយខ្សែភ្នែកនៅតែមេីលទូរទស្សន៍
''ង៉ៃនេះមានបានលេងមនុស្សយន្តទៀតអត់?''
''...'' ជេមីនអេានមុខចុះ ហេីយខ្សែភ្នែករបស់ជេមីនផ្លាស់ប្តូរភ្លាម ធ្វេីអេាយរេនជុនដឹងថាវាប្រាកដជាមានរឿងអីកេីតឡេីងជាមិនខាន
''ហឺម?''
''មីនយុងភ្លេចយកម៉េា''
''ម៉ាមីអត់ដែលបង្រៀនអេាយជេមីនកុហកហេ៎ណា៎''
Ren Jun
21:01
ម៉ាកនិយាយបានអត់?អឺម
📞
25:01
ទៅគេងសិនហូវ
កុំគិតច្រេីន
អឺម19:01
ម៉ាកទៀតអា៎យង៉ៃនេះម៉េាពីរៀនវិញអត់និយាយអត់អីសួរចង់ញាំុអីក៏ថាអីក៏បានហេីយអេានមុខរហូតមកដល់ផ្ទះនៅស្ងាត់ៗគូររូបម្នាក់ឯងយេីងធ្វេីអីបានខ្លះ?
ដូរសាលាអេាយជេមីនម៉េចដែរ?ត្រូវធ្វេីដល់ថ្នាក់ហ្នឹងហ៎?
ជេមីនថាមិត្តភក្តិក្នុងថ្នាក់អត់លេងជាមួយអាណិតកូនអា៎ម៉េាពីរេនជុនបានជេមីនត្រូវជួបរឿងចឹងមែនម៉េាពីរេនជុនហេ៎
កុំបណ្តេាសខ្លួនឯងចឹង
ចាំមេីល 2-3ង៉ៃទៀតមេីល
ក្មេងៗឆាប់ភ្លេចហេ៎
អឺមពុងយំមែននៀក
មានណាទៅមុជទឹកអេាយជេមីនអា៎យអឺម
កុំគិតច្រេីន
ចាំមេីលស្អែក រឺក៏ខានស្អែកទៅនិយាយជាមួយសាលាអេាយ
អូខេអរគុណណា៎